اندیکاتورهای تحلیل تکنیکال به منظور دستیابی به بینشی عمیق در مورد عرضه و تقاضای اوراق بهادار و روانشناسی بازار استفاده می‌شوند. این شاخص‌ها در کنار هم اساس تحلیل تکنیکال را تشکیل می‌دهند. معیارهایی مانند حجم معاملات، سرنخ‌هایی را برای مسیر حرکت قیمت‌ها ارائه می‌دهند. به این ترتیب می‌توان از شاخص‌ها برای تولید سیگنال خرید و فروش استفاده کرد. در این مطلب، با هفت شاخص تکنیکال مهم که باید به داشبورد معاملاتی خود اضافه کنید، آشنا خواهید شد. شما نیازی به استفاده از همه آن‌ها ندارید، بلکه باید تعدادی را انتخاب کنید تا برای تصمیم‌گیری بهتر در معاملات به شما کمک کنند.
اقلام کلیدی:
- تحلیلگران تکنیکال یا چارتیست‌ها طیف گسترده‌ای از شاخص‌ها (اندیکاتورها)، الگوها و نوسانگرها را برای تولید سیگنال در داشبور معاملاتی خود دارند.
- برخی از آن‌ها تاریخچه قیمت را در نظر می‌گیرند، برخی دیگر به حجم معاملات نگاه می‌کنند و برخی دیگر شاخص‌های حرکتی را ملاک کار خود قرار می‌دهند. تحلیلگران اغلب از این‌ها به صورت متوالی یا ترکیبی استفاده می‌کنند.
- در اینجا، ما قصد داریم تا هفت ابزار برتر معاملاتی محبوب را به شما معرفی کنیم. اگر قصد تجارت توسط تحلیل تکنیکال را دارید، باید با تمامی آن‌ها آشنا شوید.
ابزارهای معاملاتی برتر
ابزار معامله برای معامله‌گران روزانه و تحلیلگران تکنیکال شامل ابزارهای نموداری است که سیگنال‌هایی برای خرید یا فروش ارسال می‌کند یا روندها یا الگوهای موجود در بازار را نشان می‌دهد. به طور کلی، دو نوع شاخص تکنیکال وجود دارد:
- شاخص‌های همپوشانی: شاخص‌هایی که از مقیاس قیمت‌ها استفاده می‌کنند و در بالای قیمت‌ها در نمودار سهام رسم می‌شوند. به عنوان مثال می‌توان به میانگین‌های متحرک (moving averages)، باندهای بولینگر (Bollinger Bands) یا خطوط فیبوناچی (Fibonacci lines) اشاره کرد.
- نوسانگرها: شاخص‌های فنی به جای قرار گرفتن در نمودار قیمت، که بین حداقل و حداکثر محلی در نوسان هستند، در بالا یا پایین نمودار قیمت رسم می‌شوند. به عنوان مثال می‌توان به نوسانگر تصادفی (stochastic oscillator)، نوسانگر مکدی (MACD) یا شاخص قدرت نسبی (RSI) اشاره کرد.
معامله‌گران معمولاً هنگام تجزیه و تحلیل یک اوراق بهادار از چندین شاخص تکنیکال مختلف به صورت متوالی استفاده می‌کنند. با وجود هزاران گزینه مختلف، معامله‌گران باید شاخص‌هایی را انتخاب کنند که برای آن‌ها بهتر است و با نحوه کار آن‌ها آشنا هستند. معامله‌گران همچنین ممکن است شاخص‌های فنی را با اشکال ذهنی‌تر تحلیل تکنیکی، مانند نگاه کردن به الگوهای نمودار ترکیب کنند تا به ایده‌های تجاری برسند. شاخص‌های فنی همچنین می‌توانند با توجه به ماهیت کمی در سیستم‌های معاملاتی خودکار گنجانده شوند.
- اندیکاتور نشانگر حجم در تعادل (OBV)
ابتدا از نشانگر حجم در تعادل (OBV) برای اندازه‌گیری جریان مثبت و منفی حجم در اوراق بهادار در طول زمان استفاده کنید.
اطلاعاتی که نشانگر نشان می‌دهد حاصل جمع افزایش حجم منهای کاهش حجم است. افزایش حجم بیانگر میزان حجم در روزی است که قیمت به لطف آن افزایش یافته است. کاهش حجم اما بیانگر میزان حجم در روزی است که حجم روزی است که قیمت به خاطر آن کاهش یافته است. شاخص این حجم را به طور لحظه‌ای رصد می‌کند و در صورت کم یا زیاد شدن، آن را روی نمودار نشان می‌دهد.
وقتی OBV در حال افزایش است، نشان می‌دهد که خریداران مایلند وارد عمل شوند و قیمت را بالاتر ببرند. اما زمانی که OBV در حال کاهش است، حجم فروش از حجم خرید پیشی می‌گیرد که نشان‌دهنده قیمت‌های پایین تر است. به این ترتیب OBV مانند یک ابزار تایید روند عمل می‌کند. اگر قیمت و OBV هر دو در حال افزایش باشند، به ادامه روند کمک می‌کند.
معامله‌گرانی که از نشانگر OBV استفاده می‌کنند همواره مراقب واگرایی قیمت هستند. این زمانی اتفاق می‌افتد که شاخص و قیمت در جهت‌های مختلف حرکت می‌کنند. اگر قیمت در حال افزایش باشد اما OBV در حال کاهش، می‌تواند نشان دهد که این روند توسط خریداران قوی حمایت نمی‌شود و ممکن است به زودی معکوس شود.
- اندیکاتور خط انباشت/توزیع (A/D)
یکی از رایج‌ترین شاخص‌هایی که برای تعیین جریان ورودی و خروجی در اوراق بهادار استفاده می‌شود، خط انباشت/توزیع (خط A/D) است.
این شاخص شبیه به نشانگر حجم موجود در تراز (OBV) عمل می‌کند، اما به جای در نظر گرفتن قیمت پایانی اوراق بهادار برای دوره، محدوده معاملات دوره و جایی که بسته شدن در رابطه با آن محدوده است را نیز در نظر می‌گیرد. اگر سهمی نزدیک به اوج خود بسته شود، نشانگر به حجم وزن بیشتری نسبت به زمانی که نزدیک به نقطه میانی محدوده بسته شده بود، می‌دهد. محاسبات مختلف به این معنی است که OBV در برخی موارد بهتر از A/D کار خواهد کرد. عکس این قضیه نیز صادق است.
اگر خط اندیکاتور روند صعودی داشته باشد به این معنی است که معامله‌گران علاقه به دارند، زیرا سهام در حال بسته شدن بالاتر از نیمی از محدوده است. این به تأیید یک روند صعودی کمک می‌کند. از سوی دیگر، اگر A/D در حال کاهش باشد، به این معنی است که قیمت در قسمت پایین‌تر محدوده روزانه خود به بسته می‌شود و بنابراین حجم در شرایط نزولی در نظر گرفته می‌شود. این به تأیید یک روند نزولی کمک می‌کند.
معامله‌گرانی که از خط A/D استفاده می‌کنند نیز باید به واگرایی قیمت دقت کنند. در صورتی که قیمت در حال افزایش است، اما A/D شروع به کاهش می‌کند، این نشان می‌دهد که روند با مشکل مواجه شده و می‌تواند معکوس شود. به طور مشابه، اگر قیمت روند کاهشی باشد و A/D شروع به افزایش کند، می‌تواند نشان‌دهنده واگرایی در قیمت به سمت بالا باشد.
- اندیکاتور میانگین جهت شاخص (ADX)
شاخص جهت‌دار متوسط (ADX) یک شاخص روند است که برای اندازه‌گیری قدرت و حرکت یک روند استفاده می‌شود. زمانی که ADX بالای 40 باشد، بسته به جهتی که قیمت در حال حرکت است، روند دارای قدرت جهت‌گیری زیادی خواهد بود؛ فرقی نمی‌کند که روند به سمت بالا یا پایین باشد.
زمانی که شاخص ADX زیر 20 باشد، روند به عنوان ضعیف یا غیر روندی در نظر گرفته می‌شود.
ADX خط اصلی روی نشانگر است که معمولاً به رنگ سیاه می‌باشد. در این نشانگر دو خط اضافی (DI+ و DI-) وجود دارد که می‌توان به صورت اختیاری نشان داد. این خطوط به ترتیب به رنگ‌های سبز و قرمز ترسیم می‌شوند. هر سه خط برای نشان دادن حرکت و جهت روند با یکدیگر همکاری می‌کنند.
- ADX بالای 20 و DI+ بالای DI-: این یک روند صعودی است.
- ADX بالای 20 و DI- بالای DI+: این یک روند نزولی است.
- ADX زیر 20 یک روند ضعیف یا دوره دامنه‌ای است که اغلب با DI- و DI+ که به سرعت از یکدیگر متقابل می‌شوند، همراه است.
در مورد این بازخورد بگذارید